Categories: Ιδέες

Εικόνες και Λέξεις

Η έκθεση «Magritte: La trahison des images», που φιλοξενείται μέχρι τις 23 Ιανουαρίου στο Centre Pompidou στο Παρίσι, επιχειρεί να προσεγγίσει με έναν νέο τρόπο το έργο του Βέλγου σουρεαλιστή René Magritte (1898 -1967). Η επιθυμία του καλλιτέχνη να ταξινομεί, να αναδιαμορφώνει, να κρύβει και να επανεμφανίζει σε όλο το εύρος της τέχνης του, μοτίβα, σκιές, πρόσωπα, αποσπάσματα, λέξεις και θραύσματα αντιμετωπίζεται από τους επιμελητές της έκθεσης ως ευκαιρία για μια φιλοσοφική προσέγγιση της οπτικής αναπαράστασης στο έργο του Magritte.

René Magritte, Le Blanc-Seing, 1965, National Gallery of Art-Washington, Collection of Mr. and Mrs. Paul Mellon, 1985.64.24, © Adagp-Paris 2016, © Photothèque R. Magritte / Banque d’Images, Adagp-Paris-2016

Η σχέση με τα αντικείμενα

“Persona: Strangely Human” at Musée du quai Branly, Paris (2016)

Πώς το άψυχο αποκτά πνοή; Πώς οι άνθρωποι αναπτύσσουν μια ασυνήθιστα οικεία σχέση με διαφόρων ειδών αντικείμενα; Αυτή τη λεπτή ισορροπία, τη σιωπηλή συνάντηση του ανθρώπινου με το άψυχο, όπως έχει αποτυπωθεί στα ίχνη και τα αντικείμενα διαφορετικών πολιτισμών, πλησιάζει η έκθεση «Persona» που παρουσιάζεται μέχρι τις 13 Νοεμβρίου στο Musée du Quai Branly στο Παρίσι.

Η μυστική ζωή των κτιρίων της Νέας Υόρκης

Η Νέα Υόρκη στις φωτογραφίες του Marc Yancus, στην έκθεση «The Secret Lives of Buildings» στη γκαλερί ClampArt στο Μανχάταν, αιωρείται ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη φαντασία. Ο φωτογράφος έχει αποτυπώσει ορισμένα από τα σημαντικότερα κτίρια της πόλης σε στιγμές που η αδιάκοπη κίνηση αυτοκινήτων και ανθρώπων έχει κοπάσει. Μια βαθιά αίσθηση γαλήνης, στο όριο της ανησυχίας, περιβάλλει τα ιδιόμορφα, κομψά πορτρέτα των κτιρίων. Η χρήση του φωτός, οι απαλοί χρωματικοί τόνοι, ο τρόπος λήψης του φωτογραφικού θέματος προτείνουν έναν καινούργιο τρόπο θέασης της αρχιτεκτονικής και της ιστορίας της αμερικανικής μητρόπολης.

Το εφιαλτικό τραγούδι

«Το μωρό είναι νεκρό. Χρειάστηκαν μόνο λίγα δευτερόλεπτα. Ο γιατρός διαβεβαίωσε ότι δεν υπέφερε». Με αυτόν τον ψυχρό, αποστασιοποιημένο τόνο ξεκινά το βιβλίο «Chanson douce» (Gallimard) της Γαλλο – Μαροκινής συγγραφέως Leïla Slimani, το οποίο τιμήθηκε πριν από λίγες μέρες με το κορυφαίο γαλλικό λογοτεχνικό βραβείο Goncourt. Το βιβλίο επικεντρώνεται στην εφιαλτική ιστορία μιας νταντάς που σκότωσε τα δύο παιδιά που πρόσεχε. Ένα ακόμη βιβλίο της 35χρονης Slimani θα εμφανιστεί σε λίγες μέρες στα γαλλικά βιβλιοπωλεία. Δεν είναι μυθιστόρημα. Πρόκειται για το «Sexe et Mensonge» (Les Arenes) και περιλαμβάνει την έρευνα που έκανε η συγγραφέας για τον ανελεύθερο τρόπο αντιμετώπισης των γυναικών στο Μαρόκο.

Επιμέλεια: Γιώργος Καρουζάκης

Related Posts

karouzo

Recent Posts

Χρόνης Μπότσογλου 1941-2022

Ο Χρόνης Μπότσογλου ανήκει στους κορυφαίους Έλληνες ζωγράφους της μεταπολεμικής τέχνης. Επί δεκαετίες παρατηρούσε τον…

3 years ago

Η ματιά του Mathieu Pernot στους προσφυγικούς καταυλισμούς της Λέσβου

Στιγμιότυπα από την παρουσία των προσφύγων στους δρόμους του Παρισιού, στους καταυλισμούς του Καλαί και…

4 years ago

Σώτη Τριανταφύλλου: “Ας μη ζούμε διαρκώς με τον ίδιο τρόπο…”

Στα μυθιστορήματα μιλάμε για την ανθρώπινη κατάσταση, εμβαθύνουμε σε πράγματα που δεν αποτελούν υλικό άρθρων…

4 years ago

Κριστόφ Πεντερέτσκι

Οταν ζεις σε δύσκολες εποχές, νιώθεις την ανάγκη να αγωνιστείς για την ελευθερία.

5 years ago

Ρατσισμός, ομοφοβία και βία στη λογοτεχνία του Εντουάρ Λουί

Όταν έφτασα στο Παρίσι για να σπουδάσω Φιλοσοφία, διαπίστωσα ότι όλη αυτή η δυστυχία, η…

5 years ago

Venice Biennale 2019 review – preaching to the converted

There is much to praise from Ghana, India, France, and a stunning international pavilion. Less…

6 years ago

This website uses cookies.