Categories: Gallery

Η έκθεση My mother’s silence στο Μουσείο Άλεξ Μυλωνά-Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

«Επισκέπτομαι το πατρικό μου σπίτι όταν η μητέρα μου λείπει. Νομίζω ότι έτσι μπορώ να καταλάβω καλύτερα το πώς ζει. Γυρίζω στα δωμάτια και κοιτώ προσεκτικά κάθε αντικείμενο που τη συντροφεύει. Αυτά δεν λένε ποτέ ψέματα».

Χρήστος Χρυσόπουλος

Το Μουσείο Άλεξ ΜυλωνάΜακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης παρουσιάζει την έκθεση του Χρήστου Χρυσόπουλου My mothers silence σε επιμέλεια Ντένη Ζαχαρόπουλου. Η έκθεση, που πραγματοποιείται με την υποστήριξη των Εκδόσεων Νεφέλη, θα εγκαινιαστεί το Σάββατο 14 Φεβρουαρίου, στις 12:00 στο χώρο του μουσείου στο Θησείο και θα διαρκέσει μέχρι τις 26 Απριλίου 2015.

Τα έργα της έκθεσης παρουσιάζονται σε δίγλωσσο λεύκωμα (ελληνικά, αγγλικά) που εκδόθηκε από τις Εκδόσεις Νεφέλη για την πρώτη παρουσίασή της στην Άμφισσα τον Οκτώβριο του 2014, στην οικία Δελμούζου, ως μέρος της εικαστικής πλατφόρμας The symptom projects υπό την επιμέλεια του Αποστόλη Αρτινού. Θα εκτεθεί τον Απρίλιο του 2015 στην πόλη Caen της Γαλλίας, στο πλαίσιο του φεστιβάλ Printemps balkanique, υπό την επιμέλεια του Laurent Porée. Στην έκθεση παρουσιάζεται και το βίντεοσπουδή του σκηνοθέτη Γιάννη Μισουρίδη, που δημιουργήθηκε μετά την επίσκεψή του στην πρώτη παρουσίασή της στην Άμφισσα και, όπως φανερώνει και ο τίτλος του, είναι ένα σχόλιο για την επιλεκτικότητα του βλέμματος.

Ο συγγραφέας Χρήστος Χρυσόπουλος (Αθήνα 1968, Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών, Βραβείο Laure Bataillon) παρουσιάζεται υπό την ιδιότητα του φωτογράφου, με μια δουλειά εσωτερική, ενδόμυχη και προσωπική. Είκοσι τέσσερεις φωτογραφίες με σκοτεινή μπλε παλέτα, και μια φωτογραφική αφήγηση που διερευνά το πώς η μνήμη, η βιογραφία και η προσωπική ιστορία διαμορφώνονται μέσα μας στο πέρασμα του χρόνου.

Όπως αναφέρει ο ίδιος: Πιστεύω ότι φωτογραφίζοντας επιδιώκω κάποιου είδους αποκατάσταση της μνήμης. Είναι ο δικός μου τρόπος να σχετίζομαι με τον κόσμο, με τους άλλους γύρω μου και με την προσωπική μου ζωή. Και επειδή την ίδια στιγμή φέρω και την ιδιότητα του συγγραφέα, οφείλω να κάνω μια διάκριση ανάμεσα στους δύο αυτούς αφηγηματικούς ρόλους: του συγγραφέα και του φωτογράφου. Η λογοτεχνία είναι για μένα μια διερευνητική μέθοδος ανοικείωσης της πραγματικότητας. Η φωτογραφία, αντιστοίχως, είναι μια διεργασία εξερεύνησης των σημείων επαφής ανάμεσα στο υποκείμενο (εμένα) και στον κόσμο. Εντέλει, ίσως η φωτογραφία να αποτελεί μια ύστατη επιδίωξη συνδιαλλαγής με τη ζωή. Ίσως να είναι αυτός ο λόγος για τον οποίο απέκτησε σημασία τώρα. Ήδη στα σαράντα πέντε μου. Τη στιγμή που όλα γύρω μου μοιάζουν να γίνονται λίγο πιο ενδόμυχα. Ακόμα και η γραφή…

Σύμφωνα με τον Αποστόλη Αρτινό, επιμελητή της πρώτης παρουσίασης της έκθεσης στην Άμφισσα: Η άκρη ενός επίπλου, το θαμπό φως ενός πορτατίφ, η στιλπνότητα μιας πορσελάνης, το σερβίτσιο του λικέρ, δυο μήλα σε μια φρουτιέρα, το φαρμακείο της ηλικιωμένης μητέρας, η καδραρισμένη φωτογραφία της σε νεαρότερη ηλικία, αυτός ο ακίνητος χρόνος της σιωπής της, όλα γίνονται βουβοί μάρτυρες μιας συναισθηματικής εμπλοκής που καθηλώνει το υποκείμενό της στο συγκείμενο που το περιβάλλει. […] Μόνο ο φωτογραφικός φακός μπορεί να σχηματοποιήσει την ύπαρξη αυτού του κόσμου, να αναδείξει την αντικειμενική πλευρά του, όταν το βλέμμα αρκείται μόνο στην τοπολογική κατακρήμνισή του, στον σημειακό αφανισμό του.

Το μουσείο παρουσιάζει με μεγάλη χαρά την έκθεση του διεθνώς αναγνωρισμένου συγγραφέα και φωτογράφου Χρήστου Χρυσόπουλου, σημειώνει ο Ντένης Ζαχαρόπουλος, επιμελητής της έκθεσης και Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, “Αυτό που θεωρώ  σημαντικό σε αυτή τη σειρά φωτογραφιών και η διαφορά τους σε σχέση με το σύνολο του φωτογραφικού έργου του  είναι η χρήση του μπλε φίλτρου που λειτουργεί ως φίλτρο της μνήμης αφαιρώντας κάθε ανεκδοτολογικό στοιχείο και δίνοντας στο θεατή μια μνημοτεχνική προσέγγιση όπως ο ρυθμός του στίχου στην ποίηση, επιτρέποντας έτσι στον καθένα από μας να ενεργοποιήσει, έστω κι αν δεν αναγνωρίζει τα πρόσωπα και τα πράγματα, τη δική του μνήμη. Οι φωτογραφίες αυτές είναι ιδιαίτερα συγκινητικές αλλά όπως και κάθε ποιητική δουλειά φοβερά αυστηρές, μετρημένες και λιτές. Δεν είναι ούτε έγχρωμες ούτε μαυρόασπρες αλλά λειτουργούν στο μεταίχμιο όπου ακόμα η σχέση χρωμάτων και λέξεων είναι αμφίρροπη απαιτώντας από το θεατή να τις διαβάσει ή να τις προσλάβει με τον δικό του τρόπο”.

Στο πλαίσιο της έκθεσης διοργανώνονται δύο εκδηλώσεις:

Το Σάββατο 14 Μαρτίου ο Χρήστος Χρυσόπουλος θα παρουσιάσει τη σειρά slideshows με γενικό τίτλο LOOK20 και θα μιλήσει για τη σχέση λογοτεχνίας-φωτογραφίας, καθώς και για την έννοια του χώρου ως κυριολεκτική, εικαστική και ψυχολογική επικράτεια.

Το Σάββατο 25 Απριλίου, ο Χρήστος Χρυσόπουλος θα συνεργαστεί με τον ποιητή και περφόρμερ Βασίλη Αμανατίδη σε μια περφόρμανς που συνδυάζει το έργο My mother’s silence υπό μορφή βίντεο, με το ποιητικό έργο του Βασίλη Αμανατίδη μ_other poem (Εκδόσεις Νεφέλη). Στη συνέχεια, θα συνομιλήσουν για τον τρόπο με τον οποίο θεματοποείται στο έργο τους η μητρική γονεϊκή σχέση.

Ο Χρήστος Χρυσόπουλος (1968) έχει εκδώσει 13 βιβλία, ασχολείται με διαφορετικά είδη λογοτεχνίας (πεζογραφία, δοκίμιο, χρονικό), με τη θεωρία και με τη φωτογραφία. Έχει βραβευτεί με το Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών (2008) και με τα γαλλικά βραβεία Prix Laure Bataillon (2014) και Prix Ravachol (2013). Είναι μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Πολιτισμού (ECP) και της Ευρωπαϊκής Ένωσης Συγγραφέων (ESA), καθώς και fellow του διάσημου Iowa Writer’s Program (IWP). To 2014, το Γαλλo-Γερμανικό κανάλι ARTE του αφιέρωσε ένα ωριαίο τηλεοπτικό προτρέτο. Έχει συνεργαστεί με πολλούς performers και εικαστικούς στην Ελλάδα και κυρίως στο εξωτερικό (Alain Guerry, Shifty Tongue, Post-Media Lab, Βασιλεία Στυλιανίδου, Ορχήστρα των μικρών πραγμάτων… κ.ά.). Έχει δώσει διαλέξεις και έχει συμμετάσχει σε δεκάδες φεστιβάλ στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Τα βιβλία του κυκλοφορούν μεταφρασμένα σε δώδεκα γλώσσες. Το έργο του LOOK20 (το οποίο θα παρουσιαστεί στις 14/3 στο πλαίσιο της έκθεσης) φιλοξενείται στον διαδικτυακό χώρο A place for the arts. Το έργο My mother’s silence έχει πρόσφατα παρουσιαστεί σε διεθνή περιοδικά όπως τα Phases, Mutant Space, Banana.

Ατομικές Εκθέσεις

  • My mothers Silence (Αθήνα: Μουσείο Άλεξ Μυλωνά, Άμφισσα: The symptom Projects-Οικία Δελμούζου, Caen: Cine Lux).
  • Disjunction (Μασσαλία: MucEM, Παρίσι: Galerie Desmos, Ελσίννκι: Nuorri Voima Foundation).
  • Encounters (Ρέικιαβικ: Contemporary Art Museum – με την Diane Neumaier).
  • The Black Dress (New Jersey: RCIPP – με την Diane Neumaier).
  • Idiolexicon (Πράγα: The centre for metamedia).

Η ιστοσελίδα του είναι www.photoskiasis.wordpress.com 

Related Posts

  • My mother’s silence στην ΆμφισσαΤο The Symptom Projects επανέρχεται για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στην πόλη της Άμφισσας με μία έκθεση φωτογραφίας: Την έκθεση My mother’s silence του συγγραφέα Χρήστου Χρυσόπουλου και σε […]
  • Η ματιά του Mathieu Pernot στους προσφυγικούς καταυλισμούς της ΛέσβουΣτιγμιότυπα από την παρουσία των προσφύγων στους δρόμους του Παρισιού, στους καταυλισμούς του Καλαί και της Λέσβου, προσωπικά αντικείμενα, σημειωματάρια, βλέμματα, χωματερές και συντρίμμια […]
  • Η βίαιη τρυφερότητα του Nobuyoshi ArakiΣτον φωτογράφο Nobuyoshi Araki, σημαντική μορφή της σύγχρονης ιαπωνικής τέχνης, είναι αφιερωμένη η έκθεση που φιλοξενείται αυτή την εποχή στο Μusée Νational des Αrts Αsiatiques – Guimet, […]
  • Η Σίντι Σέρμαν στο Χόλιγουντ του παρελθόντοςΣε αυτή την έκθεση μεταμορφώνεται με αμίμητο τρόπο σε femme fatale της εποχής, με την ίδια άνεση που υποδυόταν το κορίτσι που ετοιμάζεται να βγει Παρασκευή […]
karouzo

Recent Posts

Χρόνης Μπότσογλου 1941-2022

Ο Χρόνης Μπότσογλου ανήκει στους κορυφαίους Έλληνες ζωγράφους της μεταπολεμικής τέχνης. Επί δεκαετίες παρατηρούσε τον…

3 years ago

Η ματιά του Mathieu Pernot στους προσφυγικούς καταυλισμούς της Λέσβου

Στιγμιότυπα από την παρουσία των προσφύγων στους δρόμους του Παρισιού, στους καταυλισμούς του Καλαί και…

4 years ago

Σώτη Τριανταφύλλου: “Ας μη ζούμε διαρκώς με τον ίδιο τρόπο…”

Στα μυθιστορήματα μιλάμε για την ανθρώπινη κατάσταση, εμβαθύνουμε σε πράγματα που δεν αποτελούν υλικό άρθρων…

4 years ago

Κριστόφ Πεντερέτσκι

Οταν ζεις σε δύσκολες εποχές, νιώθεις την ανάγκη να αγωνιστείς για την ελευθερία.

5 years ago

Ρατσισμός, ομοφοβία και βία στη λογοτεχνία του Εντουάρ Λουί

Όταν έφτασα στο Παρίσι για να σπουδάσω Φιλοσοφία, διαπίστωσα ότι όλη αυτή η δυστυχία, η…

5 years ago

Venice Biennale 2019 review – preaching to the converted

There is much to praise from Ghana, India, France, and a stunning international pavilion. Less…

6 years ago

This website uses cookies.