Ωραίο μου φάνηκε το κουστούμι του κ. Μακρόν, με τα δυο σκισίματα πίσω. Έφερνε κάτι από τη γοητεία του Ζαν…
Ήθελα να πω πως τα χωνάκια στο μπαλκόνι μου, που βλέπει προς τη Δύση, ανοίγουν με το φούξια της Ανατολής,…
Το πρώτο όνειρο μετά τον θάνατο της μητέρας μου ήταν πως τα χέρια μου γίνανε φτερά και κουνώντας τα ρυθμικά…
Αυτό που κυνηγάω κάθε βράδυ στη σκηνή του θεάτρου, δηλαδή ο ρόλος, διαρκώς και μέχρι την τελευταία παράσταση, μου διαφεύγει
Από το καλοκαίρι έχω να γράψω, δεν μου ήταν εύκολο. Είναι η πραγματικότητα, η ζωή, η μάνα μου, η επικαιρότητα,…
Έτσι κι εγώ σφράγισα το σπίτι κι έβαλα πανιά στα κενά κάτω από τις πόρτες να μην τρυπώσει αυτό το…
Το βράδυ ακούω τις κιτρινόμαυρες γάτες να κλαίνε σαν μωρά από οίστρο. Παίρνω βαθιές ανάσες και νιώθω τη μούχλα της…
Οι θεματοφύλακες του πολιτισμού μας, όμως, είναι κάπως οξύθυμοι άμα τους θίξεις τη συνήθεια. Από Σαμάνο σε κάνουν γύφτο και…
Ανάμεσα στον ύπνο και τον ξύπνιο αναδύθηκαν στο δωμάτιό μου οι πυραμίδες του Χέοπος και η Σφίγγα αυτοπροσώπως
Μια παλίρροια συμπόνιας έσκασε στον λόφο του Παρθενώνα ... γλύφει τα αρχαία μάρμαρα: αγαπάμε τους πρόσφυγες, είναι η νέα χαρά,…