O ποιητικός κόσμος του Frédéric Back

Στις 8 Απριλίου 1924, σε ένα προάστιο της πόλης Sarrebruck, στην περιοχή της Sarre που σήμερα ανήκει στη Γερμανία και την εποχή εκείνη ήταν προσαρτημένη στη Γαλλία, γεννιέται ένα αγόρι που έμελλε να γίνει ένας από τους διασημότερους δημιουργούς κινουμένων σχεδίων της εποχής μας.

Ο Frédéric Back, με γονείς Αλσατούς και καλλιτέχνες, έδειξε από πολύ νωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το σχέδιο. Αρχικά ζωγράφιζε τη σκυλίτσα του και αργότερα, σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, τα κραγιόνια και τα πινέλα του έγιναν η «κάμερα» για να απαθανατίζει ζώα (από σκυλιά και άλογα μέχρι διαφόρων ειδών πτηνά), τοπία, θέματα της καθημερινότητας, σκηνές πολέμου και παραδοσιακά στιγμιότυπα. Η αγαπημένη του Αλσατία, ο δάσκαλός του Mathurin Méhent, που τόσο πολύ θαύμαζε, και το κίνημα του Ιμπρεσιονισμού σφράγισαν και καθόρισαν την καλλιτεχνική του πορεία.

Λίγα χρόνια μετά την Απελευθέρωση, το 1948, εγκαταστάθηκε στο Μόντρεαλ του Καναδά και παράλληλα με τις δικές του ενασχολήσεις ξεκίνησε να συνεργάζεται με την υπηρεσία του Radio Canada. Δούλεψε με πάθος και επιμονή, κυρίως ως σχεδιαστής οπτικών εφέ για πολιτιστικές, εκπαιδευτικές και επιστημονικές εκπομπές. Στη δεκαετία του  ́60 πραγματοποίησε πολυάριθμα vitraux σε εκκλησίες και δημόσιους χώρους. Με πιο γνωστό εκείνο που δημιούργησε, σε συνεργασία με τον René Dérouin, στον σταθμό του μετρό Place-des-Arts στο Μόντρεαλ, το οποίο αναπαριστά την ιστορία της μουσικής της πόλης.

Ο Frédéric Back, εκτός από εμπνευσμένος καλλιτέχνης, υπήρξε πάνω απ’ όλα ανθρωπιστής, ένας ευαίσθητος δημιουργός, ικανός να συλλαμβάνει τις πιο λεπτές διακυμάνσεις του κόσμου μας. Παθιασμένος οικολόγος, επίσης, δε σταμάτησε ποτέ να εκδηλώνει τον απέραντο σεβασμό του για τη φύση και τις διαφορετικές πολιτισμικές παραδόσεις, να εκφράζει τη στοργή του για τα ζώα και τα παιδιά, να καταγγέλλει την ανοησία του πολέμου, τα δεινά της αστικοποίησης και την πλεονεξία των σπεκουλαδόρων γης.

Τα κινούμενα σχέδια αποτέλεσαν για τον Back ένα ιδανικό μέσο για να μεταδώσει το οικολογικό του μήνυμα και να ευαισθητοποιήσει τους ανθρώπους στη μεγάλη υπόθεση της σωτηρίας του πλανήτη. Χορτοφάγος εκ πεποιθήσεως, είχε υιοθετήσει τη στάση της Marguerite Yourcenar, που έλεγε: «τα ζώα είναι φίλοι μου και δεν τρώω τους φίλους μου». Ο ίδιος πάλεψε για τις ιδέες του ως το τέλος της ζωής του. Πέθανε την 24η Δεκεμβρίου του 2013 σε ηλικία 89 ετών.

Η ομορφιά των σχεδίων του παραπέμπει στον κόσμο του παραμυθιού. Τα χρώματα τους – κυριαρχούν τα παστέλ- και οι φινετσάτες φιγούρες του συνθέτουν έργα ποιητικά, ανάλαφρα, μαγικά, γεμάτα ζωντάνια και αρμονία.

Τα σημαντικότερα έργα του Frédéric Back είναι:

1970: Abracadabra
1971: Inon ou la Conquête du Feu (Inon η η Κατάκτηση της Φωτιάς)
1972: La Création des Oiseaux (H δημιουργία των Πουλιών)
1975: Illusion (Αυταπάτη)
1977: Taratata
1978: Rien-Tout (Τίποτα – Όλα)

1981:  Crac (Κρακ) Το έργο αυτό κατέλαβε την 6η θέση μεταξύ των 50 καλύτερων έργων κινουμένων σχεδίων τα τελευταία 80 χρόνια στην Ολυμπιάδα κινουμένων σχεδίων του Λος Άντζελες με την ευκαιρία των Ολυμπιακών Αγώνων, ενώ ένα χρόνο αργότερα τιμήθηκε με Όσκαρ στην αντίστοιχη κατηγορία.

1987: L’homme qui plantait des arbres (Ο άνθρωπος που φύτευε δένδρα) βασίστηκε σε ένα διήγημα του Jean Giono και χάρισε στον Back το δεύτερό του Όσκαρ και πάνω από 40 βραβεία και διακρίσεις σε φεστιβάλ κινουμένων σχεδίων σε όλο τον κόσμο.

1993: Le fleuve aux grandes eaux (Ο ποταμός με τα πολλά νερά)