Η νεανική γιορτή του σινεμά σε επτά πόλεις

Από τον Νικόλα Ζαχαράκη

Tο Micro μ Festival, η νεανική κινηματογραφική γιορτή με τους φανατικούς φίλους σε όλη την Ελλάδα, είναι ένα φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους με διαγωνιστικό πρόγραμμα, το οποίο, τα τελευταία τέσσερα χρόνια, γίνεται κάθε φθινόπωρο σε διαφορετικές πόλεις της χώρας, και από φέτος στο εξωτερικό. Στηρίζει την ιδιαιτερότητά του στην ταυτόχρονη προβολή 15 ταινιών μικρού μήκους, οι οποίες τίθενται σε ψηφοφορία του κοινού σε όλες τις πόλεις ταυτόχρονα, την ίδια ημέρα και ώρα. Μέσα από ζωντανές συνδέσεις μεταξύ των πόλεων ανακοινώνεται η «αγαπημένη» ταινία του Micro μ Festival για την τρέχουσα χρονιά.

Το φετινό 4ο Micro μ Festival, θα υποδεχτεί τους φίλους του την Κυριακή 5 Οκτωβρίου. Παραμένει μικρό μόνο στον τίτλο του, αφού κάθε χρόνο μεγαλώνει το δίκτυο των πόλεων που συμμετέχουν στη γιορτή του. Φέτος, δίπλα στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, τη Ρόδο, την Κέρκυρα, την Πτολεμαΐδα και τα Χανιά προστίθεται το Παρίσι. Το κοινό που θα βρίσκεται στις αίθουσες των προβολών και στις έξι πόλεις, θα παρακολουθεί ταυτόχρονα, με τη βοήθεια της τεχνολογίας, και τις 15 ταινίες. Στο τέλος της βραδιάς θα κληθεί να ψηφίσει για την καλύτερη ταινία.

Σε κάθε πόλη αρκετές θα είναι και οι παράλληλες εκδηλώσεις του Φεστιβάλ (πάρτι και αυτοσχέδιες δράσεις), στο πνεύμα μιας μεγάλης κινηματογραφικής γιορτής που επιχειρεί να κινητοποιήσει και να φέρει κοντά τους ανθρώπους που αγαπούν το σινεμά σε όλη τη χώρα. Ο εμπνευστής του Φεστιβάλ Σίμος Κυπαρισσόπουλος μιλά για τη δημιουργία και την εξέλιξη αυτού του απρόβλεπτου κινηματογραφικού θεσμού.

Ύστερα από τέσσερα χρόνια, πώς θα αποτιμούσατε την πορεία του Φεστιβάλ; Πώς γεννήθηκε η ιδέα και πώς εξελίχθηκε;

To φεστιβάλ ξεκίνησε πολύ αυθόρμητα με ενθουσιασμό και μέσα σε τέσσερα χρόνια πάτησε στο κενό και στην ανάγκη προβολής του έργου των νέων κινηματογραφιστών. Έτσι, το Micro μ Festival μπόρεσε να καθιερωθεί πολύ γρήγορα, μάλλον λόγω του διαδραστικού του χαρακτήρα και του άτυπου διαλόγου που ανοίγει μεταξύ δημιουργού και κοινού. Για εμάς που το δημιουργήσαμε, κάθε χρονιά που το βλέπουμε να μεγαλώνει και να εξαπλώνεται μέσα από την δίψα του κοινού που το υποδέχεται πια στον τόπο του, είναι μεγάλη χαρά. Επιβεβαιώνει ότι υπάρχει πολύς κόσμος εκεί έξω που αγαπά τον νέο κινηματογράφο και αντιστέκεται στην κονσερβοποιημένη ψυχαγωγία της σειράς… και βέβαια, μας κάνει να θέλουμε να γινόμαστε όλο και καλύτεροι, ώστε να φανούμε αντάξιοι αυτής της εμπιστοσύνης που δεχόμαστε.

Ποιος είναι, συνοπτικά, ο στόχος του Φεστιβάλ; Σε τι διαφέρει από τις υπόλοιπες διοργανώσεις;

Στόχος είναι η διάδοση της ταινίας μικρού μήκους ως μορφή τέχνης η οποία στην Ελλάδα είναι παραγκωνισμένη και αποκλεισμένη από τις μεγάλες αίθουσες, συνεπώς σχεδόν από όλη την επικράτεια, εκτός των μεγάλων αστικών κέντρων. Το Micro μ Festival διαφέρει ως φεστιβάλ στο ότι δεν έχουμε γεωγραφικά όρια, έχουμε θέσει όλη την επικράτεια στο πλάνο. Δεν ζητάμε να έρθουν να μας βρουν οι θεατές, όπου υπάρχει ενδιαφέρον πάμε εμείς και τους βρίσκουμε.

Φέτος, πρώτη φορά, το Micro μ Festival ταξιδεύει και εκτός Ελλάδας, συγκεκριμένα στο Παρίσι. Μιλήστε μου λίγο για αυτήν την προέκταση;

Ήταν φυσική προέκταση. Από τη στιγμή που μάς ενδιαφέρουν οι ελληνικές δημιουργίες και εφόσον ο απόδημος ελληνισμός βρίσκεται παντού, θεωρήσαμε χρέος μας να συμπεριλάβουμε και το εξωτερικό σε αυτή τη γιορτή του κινηματογράφου που στήνουμε κάθε χρόνο. Φέτος ήταν μόνο η αρχή. Ήδη εξετάζουμε και αιτήματα από άλλες κοινότητες που έχουν έρθει σε επαφή μαζί μας. Απλώς, η υλοποίηση του φεστιβάλ στο εξωτερικό είναι μερικές φορές λίγο χρονοβόρα, λόγω διαδικασιών που έχουν να κάνουν με το νομικό πλαίσιο κάθε χώρας. Και λόγω της διαφοράς ώρας, βεβαίως, αφού αυτό γίνεται πάντα ζωντανά! Σε κάθε περίπτωση έχουμε ήδη κάνει επαφές και ο χάρτης του φεστιβάλ σύντομα θα ανοιχτεί πέρα από τον ατλαντικό. Μέχρι εδώ, επιτρέψτε μου να αποκαλύψω προς το παρόν…

Το Σινεμά είναι μια τέχνη που έχει εντυπωσιακή άνθιση στην Ελλάδα μέσα στην κρίση. Έχουμε παραδείγματα με συμμετοχές πολλών ελληνικών ταινιών, που έγιναν με λίγα χρήματα, σε ξένα Φεστιβάλ. Αναγνωρίζετε την ίδια δημιουργική ορμή για τον κινηματογράφο στις φετινές συμμετοχές του Micro μ Festival;

Ναι, η ορμή υπάρχει ίσως γιατί η κρίση που ζούμε δυναμώνει την ανάγκη να εκφραστεί αυτό που βιώνουμε. Πάντοτε, έντονα συναισθήματα σαν τον πόνο, το θυμό και τη λύπη ταΐζουν την τέχνη. Επιπλέον απομυθοποιείται η άποψη που υποστηρίζει ότι η τέχνη εξαρτάται μόνο από το χρήμα, μια αυταπάτη των προηγούμενων ετών. Το χρήμα μπορεί να βοηθάει στην προώθησή της, αλλά ποτέ στην δημιουργία. Είναι κάτι σαν μια γλυκιά επανάσταση η άνθιση του κινηματογράφου στη χώρα μας αυτή την εποχή, παρ όλες τις επιμέρους δυσκολίες που επιφέρει η οικονομική στενότητα στην υλοποίηση των ταινιών. Πίσω από αυτή την ανάγκη βρίσκεται η επιλογή μας να βραβεύουμε κάθε χρόνο τον σκηνοθέτη που διακρίνεται με προσφορά υπηρεσιών και υλικών από εξειδικευμένες εταιρίες που αφορούν την παραγωγή των επόμενων ταινιών του, και όχι μόνο με χρήματα. Είναι πεποίθησή μας ότι το φεστιβάλ έχει ηθικό χρέος να συνδράμει, με όποιον τρόπο μπορεί, σε αυτή την προσπάθεια, και με αυτόν τον τρόπο επιθυμία μας είναι σιγά-σιγά να μετατρέψουμε το φεστιβάλ σεε ένα ζωντανό crowd funding για τη χρηματοδότηση ταινιών.

Το Φεστιβάλ είναι, ήδη, αρκετά δημοφιλές. Υπάρχει στήριξη από κάποιο δημόσιο φορέα;

Μέχρι τώρα που μιλάμε, δεν υπάρχει. Και το τονίζω αυτό, γιατί έχουν γίνει προσπάθειες εκ μέρους μας αλλά προς το παρόν δεν έχουν φέρει αποτελέσματα. Η διάδοση και η μεγάλη αποδοχή του Micro μ Festival είναι κάτι που έχει επιτευχθεί μέσω του κοινού και των φίλων κινηματογραφιστών που το έχουν αγκαλιάσει. Δεν ξέρω, ίσως να έχουν νιώσει ότι γίνεται με μεράκι από ανθρώπους σαν κι αυτούς που αγαπούν τον κινηματογράφο και όχι από απρόσωπους οργανισμούς που αντιμετωπίζουν την ταινία σαν προϊόν προς πώληση. Εξάλλου, δεν μπορείς να πουλήσεις ό,τι αγγίζει την ψυχή σου.

Ποια είναι, με δυο λόγια, τα θέματα που απασχολούν τους σκηνοθέτες της φετινής διοργάνωσης;

Ανεξαρτήτως από το ποιες ταινίες επιλέχθηκαν να προβληθούν, και μιλώντας για το σύνολο του έργου που έφτασε στα χέρια μας, το οποίο είναι πολύ μεγαλύτερο αυτού που μπορούμε να προβάλλουμε κάθε φορά λόγω του χαρακτήρα του φεστιβάλ, είναι αξιοσημείωτο το πώς η θεματολογία των ταινιών αντικατοπτρίζει την πορεία μιας γενιάς εν μέσω κρίσης. Ενώ στο 2ο φεστιβάλ το 2012 είχαμε αρκετές πολεμικές ταινίες και στο τρίτο, την επόμενη χρονιά, ξεχώριζαν οι πολύ πεσιμιστικές αναφορές στην οικονομική κρίση, φέτος δεχτήκαμε πολλές ταινίες με κοινωνικές αναφορές στο παρόν και το μέλλον της κρίσης, ως κρίσης αξιών, πια. Κάποιοι δείχνουν το αδιέξοδο που υπάρχει κι άλλοι βρίσκουν μέσα από τη «δημιουργία» μια φανταστική έξοδο από την κρίση.

Ποια είναι η μεγαλύτερη φιλοδοξία και η επιθυμίας σας για την εξέλιξη του Φεστιβάλ;

Υπάρχει το ποδόσφαιρο, για παράδειγμα. Ποδόσφαιρο μπορούν να παίξουν όλοι, λίγοι όμως θα κάνουν καριέρα σε μεγάλες ομάδες. Έτσι και στον κινηματογράφο: όλοι μπορούν να τραβήξουν ένα βίντεο. Φιλοδοξία μας είναι να αγκαλιάσουμε όλο αυτό το κοινό. Δηλαδή, ίσως μια μέρα στο κοντινό μέλλον, κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ το κοινό να γίνεται ο παραγωγός και ο παραγωγός το κοινό στην αρχή της ημέρας. Σιγά-σιγά, στην πορεία της γιορτής, που πάντα θέλουμε να κρατάει μια ημέρα, οι ρόλοι να επανέρχονται στη φυσική τους θέση. Κι έπειτα είμαστε πολλοί. Όραμά μας είναι να ενώσουμε με αυτή την κινηματογραφική γιορτή όλο και μεγαλύτερο κομμάτι του κοινού από όλο τον κόσμο, δημιουργώντας μια πραγματικά ξεχωριστή ημέρα μέσα στο χρόνο.

Περισσότερες πληφορίες για τη διοργάνωση, ΕΔΩ