Από τον Γιώργο Καρουζάκη
Το 1964 ο Μάρτιν Σκορσέζε ήταν 22 χρονών. Είχε πάρει το πτυχίο του από το NYU και προετοιμαζόταν για το πρώτο μεγάλου μήκους φιλμ του, Who’s That Knocking at my Door. Χρειάστηκε δυο χρόνια να το ολοκληρώσει. Το 1967 έψαχνε ακόμα διανομέα. Εκείνη την εποχή πήρε ανέλπιστα μια επιχορήγηση από τη Cinémathèque de Belgique για να γυρίσει μια μικρού μήκους ταινία. Είχαν προηγηθεί και άλλες μικρές ταινίες, αλλά αυτή ήταν η πρώτη έγχρωμη. Την ονόμασε “The Big Shave”.
Η δύναμη της ματιάς του είναι εμφανής και στα 5.34 λεπτά του φιλμ που γυρίστηκε σε ένα κλειστοφοβικό μπάνιο με τον πρωταγωνιστή να ξυρίζει τελετουργικά το πρόσωπό του μέχρι να πλημμυρίσει στο αίμα.
Ο σκηνοθέτης και συγγραφέας Michael Henry Wilson αναγνώρισε στο μπάνιο της ταινίας του Σκορσέζε «την αμερικανική ψυχή, στοιχειωμένη από τον πόλεμο του Βιετνάμ» και στην τελετουργική διαδικασία του ξυρίσματος την εξέλιξη μιας σκηνής τρόμου.
Ο Σκορσέζε έχει περιγράψει διαφορετικά τη δημιουργία αυτού του σκληρού φιλμ, λέγοντας : «Είχα έντονα συναισθήματα για τον πόλεμο του Βιετνάμ τότε. Στην πραγματικότητα κάτι άλλο με βασάνιζε, που δεν είχε καμία σχέση με τον πόλεμο». Μόλις είχε χωρίσει από τη γυναίκα του, περνούσε τις μέρες του σε ανατριχιαστικά, άδεια διαμερίσματα, είχε κατάθλιψη και βίωνε τη ζωή σαν μια μεγάλη αποτυχία.
«Όταν έγραψα το σενάριο, ήμουν πολύ σοβαρός, αλλά στη διάρκεια των γυρισμάτων δε σταμάτησα ούτε στιγμή να γελάω», λέει ο ίδιος στη Mary Pat Kelly στο βιβλίο Martin Scorsese : The First Decade. Εκδ. Redgrave «Είχα πείσει σχεδόν τον εαυτό μου ότι γύριζα μια ταινία κατά του πολέμου στο Βιετνάμ και ότι αυτός ο τύπος που ξυρίζεται τόσο σχολαστικά μέχρι να κόψει το λαιμό του αντιπροσώπευε τον μέσο Αμερικάνο της εποχής. […] Τελικά, το φιλμ «The Big Shave» ήταν απλώς μια φαντασίωση, μια αυστηρά προσωπική θεώρηση του θανάτου».