Built upon Brando’s archive of self-analysing audio tapes, Stevan Riley’s intimate documentary gets under the actor’s skin to reveal a troubled, fragile, self-obsessed soul. From the triumphs of A Streetcar Named Desire to the cheque-collecting of The Formula (an earpiece meant he didn’t have to learn his lines), Brando is seen slipping gradually into the slough of disillusioned despond, accentuated by near-Shakespearean family tragedy. Significantly, Riley opens with Brando describing having his face electronically mapped to produce an avatar that speaks to us from beyond the grave (a la 2006’s Superman Returns), enabling Marlon to dispense with the drudgery of acting altogether. We hear of our subject’s sense of shock at Bernardo Bertolucci’s invasive insight in Last Tango in Paris and he rails against Francis Ford Coppola crowbarring a performance out of him in Apocalypse Now, but the overriding air is one of anguished disappointment.
guardian.co.uk © Guardian News & Media Limited 2010
Published via the Guardian News Feed plugin for WordPress.
Ο Χρόνης Μπότσογλου ανήκει στους κορυφαίους Έλληνες ζωγράφους της μεταπολεμικής τέχνης. Επί δεκαετίες παρατηρούσε τον…
Στιγμιότυπα από την παρουσία των προσφύγων στους δρόμους του Παρισιού, στους καταυλισμούς του Καλαί και…
Στα μυθιστορήματα μιλάμε για την ανθρώπινη κατάσταση, εμβαθύνουμε σε πράγματα που δεν αποτελούν υλικό άρθρων…
Οταν ζεις σε δύσκολες εποχές, νιώθεις την ανάγκη να αγωνιστείς για την ελευθερία.
Όταν έφτασα στο Παρίσι για να σπουδάσω Φιλοσοφία, διαπίστωσα ότι όλη αυτή η δυστυχία, η…
There is much to praise from Ghana, India, France, and a stunning international pavilion. Less…
This website uses cookies.