Οι μεταμορφώσεις του Pierre Huyghe στο Centre Pompidou

Από τον Γιώργο Καρουζάκη

Ακόμα και για τους Γάλλους, που δείχνουν εξοικειωμένοι με την αμφισημία και τις «παραξενιές» της σύγχρονης τέχνης, ο Pierre Huyghe παραμένει αινιγματικός καλλιτέχνης. Δεν είναι τυχαίο που σε πρόσφατα δημοσιεύματα του γαλλικού Τύπου αποκαλείται, «ο πιο περίεργος από τους καλλιτέχνες μας». Αυτήν την εποχή βρίσκεται στο επίκεντρο του εικαστικού ενδιαφέροντος, λόγω της μεγάλης, αναδρομικού χαρακτήρα, έκθεσής του, που φιλοξενείται στο Centre Pompidou της γαλλικής πρωτεύουσας.

Η έκθεση περιλαμβάνει περισσότερα από 50 έργα (ζωγραφική, φωτογραφία, εγκαταστάσεις, φιλμ και performance) από μια θεαματική πορεία είκοσι και πλέον χρόνων. Ο Pierre Huyghe στο ξεκίνημά του αντλούσε έμπνευση από τα media και τον τρόπο που αναπαριστούν την πραγματικότητα, για να θυμηθούμε και το φιλμ του Η Τρίτη μνήμη, το οποίο είχαμε δει το 2001 στο ΕΜΣΤ της Αθήνας. Τότε, τον απασχολούσε η μαρτυρία του διαβόητου ληστή Τζον Βόιτοβιτς, ο οποίος είχε εμπνεύσει και την ταινία του Σίντνεϊ Λιούμετ «Σκυλίσια Μέρα» με τον Αλ Πατσίνο.

Κάποια από τα έργα εκείνης της εποχής υπάρχουν στην τωρινή διοργάνωση, αν και το ενδιαφέρον του εικαστικού έχει, εμφανώς, μετατοπιστεί. Η εμμονή του με το μυστήριο της οργανικής ζωής έχει «διαβρώσει» δημιουργικά τη δουλειά του και, τώρα, τους εκθεσιακούς χώρους του Pompidou. Στα έργα του η δύναμη της φύσης μοιάζει ισχυρότερη από τις περιπέτειες του μυαλού. Σε ένα από αυτά, αληθινές μέλισσες έχουν καλύψει το κεφάλι ενός γυναικείου γλυπτού. Σε κάποια άλλα, αράχνες και μυρμήγκια ιχνογραφούν περίεργες διαδρομές στο χώρο, άνθρωποι φορούν κεφάλια ζώων, ενώ η παρουσία ενός μικρού ελαφιού κι ενός σκυλιού με ροζ χρώμα στο πόδι, συμπληρώνουν τα μέλη ενός αλλόκοτου, θεατρικού οικοσυστήματος που συντίθεται από εικόνες, ζώντες οργανισμούς, αντικείμενα, τεχνητή βροχή, ομίχλη και αμφίσημες αφηγήσεις.

«Με ενδιαφέρει να εξερευνήσω τις διαφορετικές πτυχές της κατάστασης του να είναι κάποιος ζωντανός», λέει ο Pierre Huyghe σε πρόσφατες συνεντεύξεις του. Και προσθέτει: «Κοιτάζω πώς τα πράγματα αλλάζουν, μεταμορφώνονται, ή μεταβολίζονται. Προσπαθώ να βρω μια λέξη, μια έννοια που να υποδηλώνει ότι “κάτι είναι ζωντανό.” Αναφέρομαι σε αυτήν την ιδιαίτερη ένταση της ζωής που υπάρχει σε κάθε οντότητα. Προσπαθώ, επίσης, να παίξω με τη φυσική συμπεριφορά των ζώων ή των ανθρώπων. Γνωρίζω ότι ένα ζώο αντιδρά με ένα συγκεκριμένο τρόπο. Θέλω να διερευνήσω αυτού του είδους τις συμπεριφορές, ακολουθώντας ένα φυσικό σενάριο. Θέλω να δω μια μεταμόρφωση. Ακόμη και ο θάνατος είναι μεταμόρφωση. Είναι το τέλος μιας οντότητας, που δίνει, όμως, τροφή και ανόργανα στοιχεία σε κάτι άλλο. Και αυτή η διαδικασία είναι αέναη».

Info:

Pierre Huyghe

25 September 2013 – 6 January 2014

Galerie sud – Centre Pompidou, Paris