Ωραίο μου φάνηκε το κουστούμι του κ. Μακρόν, με τα δυο σκισίματα πίσω. Έφερνε κάτι από τη γοητεία του Ζαν Λουί Τρεντινιάν στην ταινία «Ένας άντρας και μια γυναίκα» του Κλοντ Λελούς, ενώ το μπλε-ρουά κουστούμι του πρωθυπουργού και το κολλαριστό άσπρο του πουκάμισο, με πήγε λίγο στην έγχρωμη δεκαετία του ΄70 του Λάμπρου Κωνσταντάρα…

Ήθελα να πω πως τα χωνάκια στο μπαλκόνι μου, που βλέπει προς τη Δύση, ανοίγουν με το φούξια της Ανατολής, και μέχρι να έρθει ο ήλιος στρέφονται προς τα μέσα τους και κλείνουν και μαραίνονται και μαραζώνουν…

Το πρώτο όνειρο μετά τον θάνατο της μητέρας μου ήταν πως τα χέρια μου γίνανε φτερά και κουνώντας τα ρυθμικά ανέβηκα ψηλά, πετώντας πάνω από την Ξηροκρήνη Θεσσαλονίκης

Αυτό που κυνηγάω κάθε βράδυ στη σκηνή του θεάτρου, δηλαδή ο ρόλος, διαρκώς και μέχρι την τελευταία παράσταση, μου διαφεύγει

Από το καλοκαίρι έχω να γράψω, δεν μου ήταν εύκολο. Είναι η πραγματικότητα, η ζωή, η μάνα μου, η επικαιρότητα, τα φεστιβαλικά θεάματα, οι πρεμιέρες, οι γνώμες και οι απόψεις, η πολιτική. Σάστισα.

Έτσι κι εγώ σφράγισα το σπίτι κι έβαλα πανιά στα κενά κάτω από τις πόρτες να μην τρυπώσει αυτό το ύπουλο πράγμα

Το βράδυ ακούω τις κιτρινόμαυρες γάτες να κλαίνε σαν μωρά από οίστρο. Παίρνω βαθιές ανάσες και νιώθω τη μούχλα της πολυκατοικίας να διαπερνά τα ρουθούνια μου. Η επέμβαση καθαρισμού της φλεγμονής στο διάφραγμά μου πέτυχε. Χάθηκε, όμως, η ιδέα για τα χαρούμενα παιδικά μου χρόνια

Οι θεματοφύλακες του πολιτισμού μας, όμως, είναι κάπως οξύθυμοι άμα τους θίξεις τη συνήθεια. Από Σαμάνο σε κάνουν γύφτο και από διεθνή προσωπικότητα κύρους, απατεώνα, σκιτζή και Καραγκιόζη

Ανάμεσα στον ύπνο και τον ξύπνιο αναδύθηκαν στο δωμάτιό μου οι πυραμίδες του Χέοπος και η Σφίγγα αυτοπροσώπως

Μια παλίρροια συμπόνιας έσκασε στον λόφο του Παρθενώνα … γλύφει τα αρχαία μάρμαρα: αγαπάμε τους πρόσφυγες, είναι η νέα χαρά, το νέο νόημα, το μήνυμα, η νέα απελπισία μας