Ο Γκοϊτόσολο φλέγεται. Αναψηλαφεί τραύματα. Παρατηρεί τον ήρωά του (τον εαυτό του) στο επίκεντρο ενός αλλόκοτου ονείρου. Ανασύρει την εικόνα των προγόνων του, της θρησκόληπτης γκουβερνάντας του, τις φωτιές και το αίμα του Εμφυλίου, τα πορνεία και την μποέμικη ζωή των νεανικών χρόνων, την ασφυκτική κυριαρχία του Φράνκο, τις κουβέντες των εξόριστων Ισπανών στο καφενείο της μαντάμ Μπερζέρ στο Παρίσι.