Απόγευμα, σε κεντρικό ζαχαροπλαστείο της πόλης, καθορίστηκε η συνάντηση με τον ποιητή Αργύρη Χιόνη (1943 -2011). Αναγνώριση δυο αγνώστων μέσα στο πλήθος. Οι πρώτες άσκοπες κουβέντες, μεταξύ ουίσκι και καφέ, με την ελπίδα να συγχρονιστούμε σ’ ένα κώδικα που θα προχωρήσει, έστω για λίγο, τη συζήτηση «πέρα απ’ το γαιοβάμον σκότος».
Πώς να μιλήσει κανείς για τον Αρτύρ Ρεμπώ; Είναι ενδιαφέρον, πάντως, να παρατηρείς την αμηχανία των ανθρώπων που στέκονται αποσβολωμένοι μέσα στα χρόνια μπροστά σ’ ένα φωτισμένο μυαλό.
Η ποιήτρια Άννα Αχμάτοβα (1889-1966) υπήρξε για ένα μεγάλο μέρος του ρωσικού λαού αγία, η Άννα Πασών των Ρωσιών. Μια ασκητική φιγούρα με αυστηρό, βασιλικό προφίλ, που κατάφερε μέσα από τα ποιήματά της να εκφράσει τον πόνο όσων δεν μπορούσαν να αντέξουν το πηχτό σκοτάδι του σταλινισμού.