Built upon Brando’s archive of self-analysing audio tapes, Stevan Riley’s intimate documentary gets under the actor’s skin to reveal a troubled, fragile, self-obsessed soul. From the triumphs of A Streetcar Named Desire to the cheque-collecting of The Formula (an earpiece meant he didn’t have to learn his lines), Brando is seen slipping gradually into the slough of disillusioned despond, accentuated by near-Shakespearean family tragedy. Significantly, Riley opens with Brando describing having his face electronically mapped to produce an avatar that speaks to us from beyond the grave (a la 2006’s Superman Returns), enabling Marlon to dispense with the drudgery of acting altogether. We hear of our subject’s sense of shock at Bernardo Bertolucci’s invasive insight in Last Tango in Paris and he rails against Francis Ford Coppola crowbarring a performance out of him in Apocalypse Now, but the overriding air is one of anguished disappointment.
Στην καρδιά της Λόρι ΑντερσονΗ Λόρι Άντερσον θα είναι η Guest Director στο φεστιβάλ του Μπράιτον για το 2016. Το φεστιβάλ γιορτάζει φέτος την πεντηκοστή του επέτειο και θα πραγματοποιηθεί από τις 7 έως τις 29 Μαΐου. Η […]
Ο Arthur Rimbaud στη φρίκη των σεληνιακών χώρωνΠώς να μιλήσει κανείς για τον Αρτύρ Ρεμπώ; Είναι ενδιαφέρον, πάντως, να παρατηρείς την αμηχανία των ανθρώπων που στέκονται αποσβολωμένοι μέσα στα χρόνια μπροστά σ' ένα φωτισμένο […]
Οι ζαχαρένιοι κήποι των ΟθωμανώνΗ τηλεοπτική σειρά «Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής» εισέβαλλε στις οθόνες του ελληνικού τηλεοπτικού κοινού και είχε απήχηση. Προκάλεσε τις αναμενόμενες αντιδράσεις από εθνικιστικούς κύκλους ως […]