Το πρώτο όνειρο μετά τον θάνατο της μητέρας μου ήταν πως τα χέρια μου γίνανε φτερά και κουνώντας τα ρυθμικά ανέβηκα ψηλά, πετώντας πάνω από την Ξηροκρήνη Θεσσαλονίκης

Το πρώτο όνειρο μετά τον θάνατο της μητέρας μου ήταν πως τα χέρια μου γίνανε φτερά και κουνώντας τα ρυθμικά ανέβηκα ψηλά, πετώντας πάνω από την Ξηροκρήνη Θεσσαλονίκης
Ο Γκουτιέρες, πριν γίνει συγγραφέας δούλευε ως δημοσιογράφος. Η έκδοση της «Βρώμικης Tριλογίας της Αβάνας» στάθηκε, όμως, αφορμή για να χάσει τη δουλειά του. Του είπαν ότι δεν χρειάζονται πια τις υπηρεσίες του.
Κάθισα δίπλα του στο τραπέζι ενός καφενείου μπροστά στο λιμάνι, είδαμε μαζί τον ήλιο να δύει και ανταλλάξαμε μερικές άσκοπες κουβέντες
Αυτό που κυνηγάω κάθε βράδυ στη σκηνή του θεάτρου, δηλαδή ο ρόλος, διαρκώς και μέχρι την τελευταία παράσταση, μου διαφεύγει
Από το καλοκαίρι έχω να γράψω, δεν μου ήταν εύκολο. Είναι η πραγματικότητα, η ζωή, η μάνα μου, η επικαιρότητα, τα φεστιβαλικά θεάματα, οι πρεμιέρες, οι γνώμες και οι απόψεις, η πολιτική. Σάστισα.
Η έκθεση «Oscar Wilde – L’impertinent absolu» που φιλοξενείται αυτές τις μέρες στο Μουσείο Petit Palais στο Παρίσι, αφιερωμένη στο αυθάδες πνεύμα του Ιρλανδού δραματουργού, ποιητή, μυθιστοριογράφου και κριτικού Oscar Wilde (1854-1900), έρχεται, μάλλον καθυστερημένα, να υπενθυμίσει τη στενή σχέση του συγγραφέα με την πνευματική ζωή της γαλλικής πρωτεύουσας
Με νηφαλιότητα, γνώση και επιστημονική διαύγεια προσεγγίζει τις διαφορετικές όψεις και φάσεις της διαδρομής των Ελλήνων στον ιστορικό χώρο και χρόνο.
Ο Παρθενώνας ανατινάζεται με βόμβες και καταρρέει μπροστά στα έκπληκτα μάτια των Αθηναίων στη νουβέλα του Χρήστου Χρυσόπουλου «Ο βομβιστής του Παρθενώνα»
Ο δημιουργός του διάσημου μυθιστορήματος «Τα μαύρα φεγγάρια του έρωτα», κλασικός εκπρόσωπος των Γάλλων διανοουμένων με αιρετικές, για πολλούς, απόψεις, μίλησε για την ελληνική κρίση και τη μαζοχιστική Ευρώπη, για τη διακυβέρνηση Ολάντ και τους γάμους των γκέι, εκφράζοντας ακόμα την αντίθεσή του στις δυτικές ιδέες για την πολυπολιτισμικότητα και την οικολογία
Ο Έλληνας καλλιτέχνης εμπνέεται από την έννοια της απείθειας, της ανυπακοής, αναζητώντας δεσμούς ανάμεσα στα γεγονότα του Μάη του ’68 και τη σκέψη των Καταστασιακών
Είναι ο Αδριανός που γράφει. Για να μας υπενθυμίσει, μέσα από έναν λόγο πυκνό, χυμώδη και λυτρωτικό, τη θέση του ανθρώπου που κάποτε, απογυμνωμένος από τον εγωισμό, τις αδυναμίες και τις ψευδαισθήσεις της νεότητας, θα κληθεί ν’ αντιμετωπίσει τον θάνατο και να αναλογιστεί τον τρόπο που διαχειρίστηκε το μυστήριο της ζωής