Λευτέρης Βογιατζής

Στη σειρά ντοκιμαντέρ «Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΧΡΟΝΩΝ ΜΟΥ» ο σκηνοθέτης και ηθοποιός Λευτέρης Βογιατζής εστιάζει την αφήγησή του στο 1982, χρονιά σταθμό για την προσωπική του καλλιτεχνική πορεία. Αναφέρεται στην ιστορία της δημιουργίας της θεατρικής ομάδας «Σκηνή», αρχικό πυρήνα της οποίας αποτέλεσαν, εκτός από τον ίδιο, οι ηθοποιοί Ράνια Οικονομίδου, Σμαράγδα Σμυρναίου, Άννα Κοκκίνου, Βασίλης Παπαβασιλείου, Τάσος Μπαντης και Δημήτρης Καταλειφος.

Μέσα από αποσπάσματα παραστάσεων ξετυλίγεται η δημιουργική πορεία αυτού του επίλεκτου θιάσου, αρχής γενομένης με την εναρκτήρια παράσταση «Η σπασμένη στάμνα» του Χαϊνριχ Φον Κλαϊστ το 1982. Ο Λευτέρης Βογιατζής ξεναγεί επίσης τους τηλεθεατές στο «Θέατρο της οδού Κυκλάδων», όπου στεγάστηκαν τα όνειρα εκείνης της θεατρικής ομάδας.

Πλάνα και από την παράσταση «Bella Venezia» του Γιώργου Διαλεγμένου με την Πέγκυ Σταθακοπούλου, την Ξένια Καλογεροπούλου και την Λουκία Μιχαλοπούλου.

lefteris_thermokipio_2

Γεννήθηκε στην Αθήνα (1945). Πέθανε στις  2 Μαΐου 2013 Σπούδασε αγγλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, παρακολούθησε για δύο χρόνια το Ράινχαρτ Σεμινάρ στη Βιέννη και τελείωσε τη Σχολή Κ. Μιχαηλίδη στην Αθήνα. Στο θέατρο εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1973, στον ρόλο της Γιαγιάς, στον Κυριακάτικο Περίπατο, σε σκηνοθεσία Γ. Μιχαηλίδη. Ακολούθησαν συνεργασίες με τον Σπύρο Ευαγγελάτο, και αργότερα με την Ελεύθερη Σκηνή, σε μια προσπάθεια ανανέωσης του επιθεωρησιακού κώδικα, καθώς και με την Έλλη Λαμπέτη,

Τα χρόνια αυτά, έπαιξε πολλούς ρόλους του κλασικού κυρίως ρεπερτορίου, μεταξύ άλλων: τον Άλφρεντ, στις Ιστορίες από το Δάσος της Βιέννης, τη επώνυμη ηρωίδα στη Λυσιστράτη του Αριστοφάνη, τον Ευρυπίδη στους Βατράχους, τον Ταρτούφο, στον Ταρτούφο, του Μολιέρου κ.ά. Το 1981 ίδρυσε την Εταιρία Θεάτρου Η ΣΚΗΝΗ με τη συνεργασία έξι ακόμα ηθοποιών.

Από το 1982 ώς το 1987 που λειτούργησε η ΣΚΗΝΗ, ο Λ.Β. σκηνοθέτησε και έπαιξε στα έργα: Η Σπασμένη στάμνα, του Χ. φον Κλάιστ (Δικαστής Αδάμ, σε συσκηνοθεσία Βασίλη Παπαβασιλείου), Οι Αγροίκοι, του Κάρλο Γκολντόνι (Λουνάρντο), Συμφορά από το πολύ μυαλό, του Α. Γκριμπογιέντοφ (Φάμουσοφ), Σε φιλώ στη μούρη… σύγχρονο ελληνικό έργο του Γ. Διαλεγμένου (Μήτσος), για το οποίο τιμήθηκε με το βραβείο σκηνοθεσίας Κάρολου Κουν για την περίοδο 1986-87.

Το 1988 ίδρυσε τη νέα ΣΚΗΝΗ, όπου με τη συμμετοχή νέων ηθοποιών, παρουσίασε συστηματικά έργα που καλύπτουν το τρίπτυχο: κλασικό έργο, σύγχρονο έργο αιχμής και νεοελληνικό έργο. Σκηνοθέτησε και έπαιξε στις παραστάσεις: Θείος Βάνιας, του Άντον Τσέχωφ (Βάνιας),1989, Ρίττερ, Ντένε, Φος του Τόμας Μπέρνχαρντ (Φος), 1991 (για πρώτη φορά στην Ελλάδα).

Παράλληλα, το 1989, ιδρύει το Εργαστήριο Αρχαίου Δράματος, απ’ όπου αποφοίτησαν (1991) δώδεκα μαθητές, ύστερα από τριετή εντατική φοίτηση. Είναι η απαρχή της ενασχόλησής του με το αρχαίο ελληνικό δράμα. Ξεκινάει το 1992 σκηνοθετώντας την Αντιγόνη του Σοφοκλή. Μια Αντιγόνη κλειστού χώρου, όπου κυριάρχησε «η ένταση του τραγικού ψιθύρου». Με τους μαθητές του εργαστηρίου, συνεχίζει τη διερεύνησή του στον ελληνικό ποιητικό λόγο και την «παιδική ηλικία του θεάτρου», ανεβάζοντας αυτή τη φορά την αναγεννησιακή κρητική κωμωδία Κατσούρμπος, του Γ. Χορτάτζη.

Επιστρέφοντας στους επαγγελματίες ηθοποιούς, το 1995, ανεβάζει ένα ακόμα σύγχρονο ελληνικό έργο, τη σατιρική κωμωδία των Δημήτρη Κεχαΐδη – Ελένης Χαβιαρά, Με δύναμη από την Κηφισιά, 1995. Ακολουθεί ο Μισάνθρωπος, του Μολιέρου, 1996, όπου παίζει τον Αλσέστ. Το ίδιο καλοκαίρι παίζει στην Ελένη, του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Γ. Χουβαρδά, στην Επίδαυρο.

Το 1998, δεύτερο έργο του Γιώργου Διαλεγμένου, Η νύχτα της κουκουβάγιας (Ίων). Για την παράσταση αυτή τιμήθηκε με το βραβείο σκηνοθεσίας “Φώτος Πολίτης”, και το βραβείο Κάρολου Κουν, βραβείο της Ένωσης Ελλήνων Θεατρικών Κριτικών.

Το 1999 σκηνοθέτησε τους Πέρσες του Αισχύλου για το Εθνικό Θέατρο στο Θέατρο της Επιδαύρου. Το 2000 σκηνοθέτησε και έπαιξε στο έργο του Χάρολντ Πίντερ, Τέφρα και σκιά (Ντέβλιν). Το 2001 ανεβάζει για πρώτη φορά στην Ελλάδα Σάρα Κέην, (Cleansed) Καθαροί πια, μια μεγάλη επιτυχία, όπου παίζει τον Τίνκερ. Το 2003, ανεβάζει το καινούριο νεοελληνικό έργο, της Λούλας Αναγνωστάκη, Σ’ εσάς που με ακούτε (Χανς) και για δεύτερη φορά Σάρα Κέην το Crave (Λαχταρώ), στο οποίο παίζει τον (Α).

Το 2004, ένας δεύτερος Μολιέρος, Το Σχολείο των γυναικών (Αρνόλφος). Το 2005 σκηνοθέτησε και έπαιξε (Ίων) σ’ ένα ακόμα καινούριο έργο του Γιώργου Διαλεγμένου, το Bella Venezia. Και για το έργο αυτό του Γ. Διαλεγμένου απέσπασε το βραβείο Κριτικών Θεάτρου και Μουσικής, Κάρολος Κουν. Το 2006 έκλεισε το Φεστιβάλ Επιδαύρου με την νέα του παράσταση της Αντιγόνης του Σοφοκλή, ενώ το καλοκαίρι του 2007 η παράσταση άνοιξε, αυτή τη φορά, το ίδιο Φεστιβάλ. Η Αντιγόνη έχει προσκληθεί στα φεστιβάλ Festwochen της Βιέννης, Les nuits de la Fourviere, της Λυών και το Festival d’ Automne στο Παρίσι. Το 2007, σε συνεργασία με τον Γ. Σκεύα, ανέβασε και έπαιξε στην Ήμερη, του Φ. Ντοστογιέφσκι.

Ο Λευτέρης Βογιατζής έχει παίξει σε αρκετές ταινίες ελλήνων σκηνοθετών: Β. Βαφέα, Ανατολική Περιφέρεια, Π. Βούλγαρη, Ακροπόλ, Μ. Νικολακοπούλου, Ν. Παναγιωτόπουλου (Μελόδραμα, Βαριετέ, Ονειρεύομαι  τους φίλους μου, για την οποία τιμήθηκε με το α΄ βραβείο ανδρικού ρόλου στο Φεστιβάλ του Σαν Ρέμο 1994 – Αθήνα-Κωνσταντινούπολη, Τα οπωροφόρα της Αθήνας) Χ. Χριστοφή, Ρόζα.

Kείμενα : Η νέα ΣΚΗΝΗ  http://www.neaskini.gr/contactGR.htm

Related Posts

  • Αγγελική Παπούλια, de profundisΑγγελική Παπούλια, de profundisΣυνέντευξη με την Αγγελική Παπούλια. Aνήκει στους καλλιτέχνες που διεκδικούν με δυναμικό και σαφή τρόπο τη θέση τους στον χώρο της σύγχρονης δημιουργίας. Γνωστή, διεθνώς, από τις ηρωίδες […]
  • Η Kathryn Hunter και η ευφυής παραβολή του ΚάφκαΗ Kathryn Hunter και η ευφυής παραβολή του Κάφκα«Υπάρχει κάτι που η Hunter δεν μπορεί να παίξει;» αναρωτιέται ο βρετανικός Τύπος. Η Kathryn Hunter δεν είναι άλλη από την Ελληνίδα ηθοποιό Κατερίνα Χατζηπατέρα, γόνο της γνωστής […]
  • ΑΙΜΑΤΑ του Ευθύμη ΦιλίππουΑΙΜΑΤΑ του Ευθύμη ΦιλίππουΟ Ευθύμης Φιλίππου, ο σεναριογράφος των ταινιών «Κυνόδοντας» και «Άλπεις», που σκηνοθέτησε ο Γιώργος Λάνθιμος δίνοντας υπόσταση στο πιο αλλόκοτο κινηματογραφικό genre που σύστησε, διεθνώς, […]
  • Το μικρό σπίτι του Le Corbusier στις όχθες της λίμνης LemanΤο μικρό σπίτι του Le Corbusier στις όχθες της λίμνης LemanΤις προάλλες, καθώς επιχειρούσα να βάλω λίγη τάξη στη βιβλιοθήκη μου, εκεί, σε ένα ράφι, παραχωμένο ανάμεσα σε κάμποσα βιβλία αρχιτεκτονικής και τέχνης, που συνήθιζα κάποτε να αγοράζω, μου […]