Αδιαφορώ για τις σκηνές δράσης και τις προσωπικές ιστορίες. Προχωρώ με μικρά βήματα και βυθίζομαι στη γεωγραφία των τόπων, του φωτός, των ήχων, των μικρών αφηγήσεων από τη ζωή των εγκλείστων.

Αδιαφορώ για τις σκηνές δράσης και τις προσωπικές ιστορίες. Προχωρώ με μικρά βήματα και βυθίζομαι στη γεωγραφία των τόπων, του φωτός, των ήχων, των μικρών αφηγήσεων από τη ζωή των εγκλείστων.
Το Μουσείο Άλεξ Μυλωνά-Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης παρουσιάζει την έκθεση του Χρήστου Χρυσόπουλου My mother’s silence σε επιμέλεια Ντένη Ζαχαρόπουλου.
Στο βίντεο «Etude» ο Γ. Μισουρίδης διερευνά το πώς η δευτερογενής ματιά του σκηνοθέτη μπορεί να αποκαλύψει (και παράλληλα να ενσωματώσει) την πρωτογενή «σκηνοθεσία»μιας έκθεσης φωτογραφίας που από μόνη της αποτελεί ένα εικαστικό και ψυχολογικό σκηνικό.
Το The Symptom Projects επανέρχεται για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στην πόλη της Άμφισσας με μία έκθεση φωτογραφίας: Την έκθεση My mother’s silence του συγγραφέα Χρήστου Χρυσόπουλου και σε επιμέλεια του Αποστόλη Αρτινού.
Ο Αποστόλης Αρτινός είναι, επίσης, επιμελητής της φωτογραφικής έκθεσης του Χρήστου Χρυσόπουλου My Mother’s Silence, από τη σειρά του έργου σε εξέλιξη Look Twenty, η οποία θα φιλοξενηθεί από τις 3 έως τις 12 Οκτωβρίου στην Οικία Αλέξανδρου Δελμούζου στην Άμφισσα. Με αυτή την αφορμή απαντά στις ερωτήσεις μας:
Η δουλειά του Γερμανού φωτογράφου Dietmar Eckell υπερβαίνει τους εύκολους χαρακτηρισμούς και τις καλολογίες. Είναι ξεκάθαρο ότι η δύναμή της απωθεί τη φιλολογία, αν και η αισθητική της ποιότητα δεν είναι καθόλου μετέωρη.
Rue Santeuil, Paris
Υποστηρίζω ότι η πόλη είναι σαν μία κινούμενη θεατρική σκηνή, ένα παλκοσένικο, μία ράμπα προβολής επιθυμιών και μία δεξαμενή αναμνήσεων.
Εγκαταλειμμένα νυχτερινά μαγαζιά, το υπέροχο κουφάρι ενός water park, παγκάκια, άδεια ξενοδοχεία, πινακίδες, αυτοκίνητα, και δεκάδες άλλα υπολείμματα μιας ζωής που κάποτε ήταν (σε εκείνα τα μέρη) πιο χαρούμενη. Η βόλτα πήρε κάμποσες ώρες, που έμοιαζαν βυθισμένες σε κινηματογραφικό σκηνικό.
[“My mothers silence”. Αθήνα, Απρίλιος 2014. 20 φωτογραφίες και φωτογραφία εξωφύλλου. Μουσική: Χρήστος Χρυσόπουλος]
«Επισκέπτομαι το πατρικό μου σπίτι όταν η μητέρα μου λείπει. Νομίζω ότι έτσι μπορώ να καταλάβω καλύτερα το πώς ζει. Γυρίζω στα δωμάτια και κοιτώ προσεκτικά κάθε αντικείμενο που τη συντροφεύει. Αυτά δεν λένε ποτέ ψέματα».
Parc de Sceaux – Paris