Το «Ψυχώ» στην ταράτσα του ΜΕΤ

Από την Αργυρώ Μποζώνη

Κάθε χρόνο ένας καλλιτέχνης αναλαμβάνει να μεταμορφώσει την ταράτσα του Μητροπολιτικού Μουσείου της Νέας Υόρκης. Πέρσι, ο Γάλλος Pierre Huyghe είχε μετατρέψει την ταράτσα του μουσείου σε ένα παλιό και βρώμικο ενυδρείο, μια εγκατάσταση που η σημασία της δεν έγινε αρκετά κατανοητή στους επισκέπτες του μουσείου που σκόνταφταν στις ξηλωμένες πλάκες. Στις φωτογραφίες ήταν εντυπωσιακή, αλλά από κοντά ήταν μάλλον αδιάφορη.

Φέτος, η Βρετανίδα γλύπτρια Cornelia Parker παρουσιάζει μια περισσότερο εντυπωσιακή ιδέα. Αντλώντας έμπνευση από την ταινία «Ψυχώ» του Χίτσκοκ, αναδημιούργησε στην ταράτσα του μουσείου το αρχοντικό, απομονωμένο μοτέλ της κλασικής ταινίας τρόμου του 1960 στην οποία πρωταγωνιστούσαν ο Άντονι Πέρκινς στο ρόλο του ψυχωτικού δολοφόνου, ο Νόρμαν Μπέητς ως ιδιοκτήτης του μοτέλ και η Τζάνετ Λι στο ρόλο της Μάριον Κρέιν.

Η φετινή Επιτροπή Roof Garden του Μητροπολιτικού Μουσείου Τέχνης της Νέας Υόρκης επέλεξε το έργο PsychoBarn για να τονίσει την αντίθεση του ύφους της ψεύτικης κατοικίας της ταινίας με τους συμπαγείς ουρανοξύστες του Μανχάταν που σκίζουν τον ορίζοντα στην απέναντι πλευρά.

Η Parker επαναχρησιμοποιεί στη site-specific εγκατάστασή της τα ξύλινα πηχάκια, τα σάπια κουφώματα και τα κυματοειδή μεταλλικά κεραμίδια που βρήκε σε μια εγκαταλελειμμένη σιταποθήκη στα βόρεια της Πολιτείας της Νέας Υόρκης.

Η εγκατάσταση έχει την όψη ενός πραγματικού σπιτιού, αλλά στην πραγματικότητα αποτελείται από δύο προσόψεις που ενώνονται και συγκρατούνται μεταξύ τους με σκαλωσιές. Η Parker επηρεάστηκε από τα έργα του Edward Hopper, το κλασικό κόκκινο χρώμα των αχυρώνων, – χαρακτηριστικό της αγροτικής Αμερικής-, καθώς και από το απωθητικό αρχοντικό από το θρίλερ του Χίτσκοκ.

«Όταν είδα τη στέγη του ΜΕΤ και τον ορίζοντα ήξερα ότι ήθελα να κάνω κάτι σχετικό με την αρχιτεκτονική. Διάβασα κάπου ότι το σπίτι στο «Ψυχώ» βασίστηκε στα σπίτια του Hopper, έτσι συγχωνεύτηκαν όλα όσα σκέφτηκα μέσα σε αυτή την ιδέα που συνδέει το κακό που φέρουν οι μνήμες από το θρίλερ με το καλό που μεταφέρει η εικόνα ενός απλού αχυρώνα. Αν πλησιάσει κάποιος νομίζει ότι μπορεί να μυρίσει στο ξύλο τη μυρωδιά των ζώων», σημειώνει η Cornelia Parker.

Για την κατασκευή της εγκατάστασης, η γλύπτρια συνεργάστηκε με μια εταιρεία που στήνει σκηνικά σε θεατρικές παραστάσεις, ενώ οι σκαλωσιές έχουν κατασκευαστεί έτσι ώστε να αντέχουν σε άνεμο που φυσά με 100 μίλια ανά ώρα.

Το κλασικό αμερικάνικο θρίλερ συνομιλεί με την αγροτική Αμερική, συνδυάζοντας τη φρίκη με την αθώα αγροτική ζωή, σε έναν ανατρεπτικό μείγμα που εκφράζει απόλυτα την αμερικάνικη πρακτική της μεταμόρφωσης.

Οι επισκέπτες μπορούν να βλέπουν την εγκατάσταση της Parker στην ταράτσα του ΜΕΤ έως τις 31 Οκτωβρίου 2016.